Ο Τζιν Κέλι (Eugene Curran “Gene Kelly”) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, χορευτής, χορογράφος, σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και τραγουδιστής, ο οποίος κατάφερε να φέρει τα μιούζικαλ στα πλατό της έβδομης τέχνης την δεκαετία του 40΄ και μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 50΄, όταν το είδος άρχισε να παρακμάζει. Οι νεωτερισμοί που εισήγαγε απογείωσαν και άλλαξαν την μορφή του χολιγουντιανού μιούζικαλ, κάνοντας το αμερικανικό κοινό να αγαπήσει τον χορό και το μπαλέτο. Έλαβε τιμητικό Όσκαρ το 1952 για τα επιτεύγματά του, ενώ αργότερα τιμήθηκε από το κέντρο Κένεντι, από το Σωματείο Αμερικανών ηθοποιών και από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου που το 1999 τον κατέταξε στην 15η θέση στην λίστα με τους μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Ο Κέλι γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1912 στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας στις ΗΠΑ και σε ηλικία μόλις οκτώ χρονών η μητέρα του θα τον γράψει μαζί με τον αδελφό του σε σχολή χορού. Μαζί με τον αδελφό του θα επαναστατήσουν καθώς όπως ομολόγησε αργότερα “δεν μας άρεσε και μπλέκαμε συνέχεια σε καυγάδες με τα παιδιά της γειτονιάς που μας κορόιδευαν”. Το 1930 η οικογένεια Κέλι ανοίγει σχολή χορού στο Πίτσμπουργκ, η οποία αργότερα θα μετονομαστεί σε Gene Kelly Studio of Dance. Το 1933 ο Κέλι πήρε πτυχίο οικονομικών από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και προσπαθώντας να αγγίξει το όνειρό του και να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός και χορευτής, ξεκίνησε την καριέρα του στο Broadway με το μιούζικαλ «Leave it to me» το 1938.

Το 1940 πρωταγωνίστησε στο δημοφιλές κωμικό μιούζικαλ Pal Joey και ο ισχυρός άνδρας της MGM Louis Mayer του πρόσφερε συμβόλαιο για να κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο δίπλα στην Τζουντιθ Γκάρλαντ στην ταινία «For me and my Gal». Το 1945 γύρισε την ταινία «In Anchors Aweigh» στην οποία δημιούργησε ένα χορευτικό ντουέτο με παρτενέρ το πασίγνωστο χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων Jerry από το καρτούν Tom and Jerry, ενώ στην ταινία «On the Town» που πρωταγωνιστούσε ο Φρανκ Σινάτρα έβαλε τους ναύτες να εκτελέσουν κινήσεις μπαλέτου.

Ο Κέλι είχε δημιουργήσει ένα απόλυτα δικό του και ξεχωριστό στυλ, καθώς κατάφερε να βάλει τον χορό στην πραγματική ζωή μέσα από τις ταινίες του, χρησιμοποιώντας συνηθισμένα ρούχα και απλές καθημερινές κινήσεις. Όπως είχε πει ο ίδιος χαρακτηριστικά “Όλα στον χορό μου προέρχονται από ένα μέσο άνθρωπο”. Με τον τρόπο αυτό είχε καταφέρει να δημιουργήσει μερικά από τα πιό καινοτόμα μιούζικαλ με χορευτικά νούμερα που συνεχώς εξέλισσαν το είδος και το οδηγούσαν σε νέα χορογραφικά μονοπάτια.

Το 1952 ο Κέλι θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία που θα κερδίσει την καρδιά όλου του κόσμου και θα τον κάνει ένα πραγματικό θρύλο.  Κρατώντας μία και μόνο ομπρέλα θα καταφέρει να εκτελέσει με αριστοτεχνικό τρόπο,  μία από τις πιό χαρούμενες χορογραφίες που γυρίστηκαν ποτέ  στο «Singing in the rain», εμπνευσμένος όπως είχε δηλώσει από τον τρόπο που τα παιδιά αγαπούν να παίζουν με την βροχή. Η ταινία κέρδισε την πρώτη θέση στη λίστα με τα καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών και την 5η θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Στις αρχές της δεκαετίας του 60΄ το ενδιαφέρον για τα μιούζικαλ άρχισε να ξεθωριάζει και ο Κέλι στράφηκε προς την τηλεόραση. Πρωταγωνίστησε σε δύο μικρά ζωντανά προγράμματα με τον τίτλο Going my Way, σε ένα τηλεοπτικό βαριετέ με τίτλο The Funny Side και κέρδισε ένα βραβείο Emmy για την τηλεταινία  “The Children΄s”.

Το 1994 και το 1995 υπέστη μία σειρά από εγκεφαλικά επεισόδια και πέθανε στο σπίτι του στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας στις 2 Φεβρουαρίου του 1996, σε ηλικία 84 ετών. Το Χόλυγουντ αποχαιρέτησε, έναν εκφραστικό ερμηνευτή, έναν ευφάνταστο χορογράφο και έναν υπέροχο χορευτή, που  στην πραγματικότητα ήταν  ένας  μύθος.