Ο Τζακ Νίκολσον (jack joseph Nicholson), είναι ένας πολυβραβευμένος, καυστικός και αντισυμβατικός Αμερικανός ηθοποιός, που κατάφερε, χωρίς να είναι ωραίος, ελκυστικός ή αξιαγάπητος, να γίνει ένας από τους πιο ταλαντούχους και χαρισματικούς ηθοποιούς, που πέρασαν ποτέ από την μεγάλη οθόνη.
Ένας ζωντανός θρύλος που προτάθηκε για όσκαρ 12 φορές και το κέρδισε 3, Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου το 1975 για την ταινία του Μίλος Φόρμαν «Στη φωλιά του Κούκου», Όσκαρ Β΄ Ανδρικού ρόλου το 1984 για την ταινία του Τζέιμς Μπρουκς «Σχέσεις Στοργής» και Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου το 1998 για την ταινία και πάλι του Τζέιμς Μπρουκς «Καλύτερα δεν γίνεται». Κέρδισε επίσης 7 Χρυσές Σφαίρες και στον αντίποδα ίσως για να σπάσει πλάκα και με τον εαυτό του, το Χρυσό Βατόμουρο ως χειρότερος ηθοποιός της χρονιάς για τις ταινίες του «Ο Προστάτης» και «Χόφφα» το 1992.
Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη στις 22 Απριλίου του 1937 και ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας μικρούς ρόλους στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, ενώ ασχολήθηκε παράλληλα και με την συγγραφή σεναρίων χωρίς μεγάλη επιτυχία. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν στην ταινία «Ξένοιαστος Καβαλάρης» το 1969, που τον οδήγησε στην υποψηφιότητά του για βραβείο όσκαρ β΄ανδρικού ρόλου. Ακολούθησε η ταινία «Πέντε εύκολα Κομμάτια» το 1970 με δεύτερη υποψηφιότητα για βράβευση, «Η Διπλή ζωή της Ντέιζι Γκέιμπλ» το 1970, «η Γνωριμία της Σάρκας» το 1971, «το τελευταίο απόσπασμα» το 1973 και η κλασσικη ταινία του Ρομάν Πολάνσκι, ένα φιλμ νουάρ του 1974 «Τσάιναταουν» με την Φέι Ντάναγουέι, όπου προτάθηκε και πάλι για όσκαρ Α΄ανδρικού ρόλου.
Συνέχισε την καριέρα του παίζοντας στις ταινίες «The Passenger» το 1975, «οι φυγάδες του Μισούρι» και «Ο τελευταίος των μεγιστάνων» το 1976, «Η Λάμψη» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ το 1980, ένα θριλερ με την πιο τρομακτική σκηνή όλων των εποχών και «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές» το 1981 με την Τζέσικα Λανγκ μεγάλες επιτυχίες και ταινίες σταθμοί στον κινηματογράφο, «Οι Κόκκινοι» το 1981, «Η τιμή των Πρίτσι» του Τζον Χιούστον το 1985, στην οποία έπαιζε και η επί χρόνια σύντροφός του Αντζέλικα Χιούστον, «Ξένοι στην ίδια Πόλη» το 1987, «Ζήτημα τιμής» το 1992, «Γουλφ» το 1994 με την Μισέλ Φάιφερ, «Σχετικά με τον Σμιντ» το 2002, «Batman» το 1989 μία τεράστια εισπρακτική επιτυχία, με μία υπέρογκη αμοιβή για τον ίδιο, «Κάλλιο Αργά παρά Αργότερα» το 2003, «Ο Πληροφοριοδότης» το 2006, «Επιθυμίες στο παρά πέντε» το 2007 και «Ποιόν από τους δύο;» το 2010.
Τα επόμενα χρόνια, ο Τζακ Νίκολσον, που με το μοναδικό χαμόγελο, την τρέλα στα μάτια, την χροιά στην φωνή και το κρυστάλλινο ταλέντο, έφερε και τους πιο απαιτητικούς ρόλους στα μέτρα του, αποσύρεται λόγω των προβλημάτων μνήμης που αντιμετωπίζει. Μια μεγάλη καριέρα φτάνει στο τέλος της και όπως παραδέχεται και ο ίδιος σε μία πρόσφατη συνέντευξη του, αυτός ο ταλαντούχος, διάσημος και αθεράπευτος γυναικάς, ο οποίος σε όλη του την ζωή είχε την τάση να γελοιοποιεί εκτός από τον ευαυτό του και τους πάντες: ¨Είμαι μόνος και μάλλον θα πεθάνω μόνος¨