Γράφει ο Γιάννης Σεργένης.
Έχουμε πει πολλές φορές πως έχουν χαθεί οι τρόποι και κυριαρχεί η προχειρότητα στην καθημερινότητά μας. Προχειρότητα στους τρόπους, τη συμπεριφορά και φυσικά στο ντύσιμο. Είναι σοβαρό θέμα ότι έχουν χαθεί οι τύποι… Αλλά οι τύποι πρέπει να υπάρχουν!
Έχουμε μιλήσει αρκετά για το dress code (και έχουμε να πούμε και ακόμα περισσότερα), αλλά σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι διαφορετικό… Τις προσκλήσεις! Και πιο συγκεκριμένα, όταν παραδίδουμε ή στέλνουμε μία πρόσκληση, ποιον ή ποιους πρέπει να αναγράφουμε ως προσκεκλημένους.
Στην περίπτωση που κάποιος είναι μόνος, γράφουμε Κύριος ή Κυρία Τάδε και όλα είναι καλά. Απλό!
Στην περίπτωση ενός ζευγαριού γράφουμε τα επώνυμα και των δύο, π.χ. Κύριος Παππάς & Κυρία Ντάφλα. Δε γράφουμε μόνον του ενός και του άλλου το αφήνουμε να εννοηθεί! Είτε πρόκειται για παντρεμένα ζευγάρια, είτε όχι! Μην ξεχνάμε πως στην εποχή μας καθένας κρατά το επώνυμό του και μετά το γάμο.
Στην περίπτωση που το ζευγάρι έχει παιδιά, αλλά δεν επιθυμούμε να παραβρεθούν, αναγράφοντας μόνο τα επώνυμα δείχνουμε πως η πρόσκλησή μας αφορά αποκλειστικά στους δύο!
Αν πάλι η πρόσκλησή μας απευθύνεται σε όλη την οικογένεια, οφείλουμε να γράψουμε Οικογένεια Κυρίου Παππά & Κυρίας Ντάφλα, καθώς δεν υπάρχει πλέον το παλιό Οικογένεια Κυρίου Τάδε… Η οικογένεια είναι και των δύο και εκτιμώ πως είναι υποτιμητικό να μην αναφέρεται η Κυρία της οικογενείας.
Το να θεωρούμε πως λόγω φιλίας δεν υπάρχει παρεξήγηση ή λόγω βαρεμάρας ή λόγω φόρτου από τα πολλά προσκλητήρια ότι μπορούμε να τα «ξεπετάμε» με ένα όνομα και το άλλο να εννοείται, είναι δείγμα προχειρότητας και ελλείψεως σεβασμού προς τα πρόσωπα που κατά τα άλλα θέλουμε να έχουμε κοντά μας σε μία σημαντική στιγμή ή γιορτή. Και φυσικά – και δικαίως – μπορεί να γίνει αιτία σοβαρής παρεξηγήσεως!
Καλό είναι λοιπόν να κρατάμε με θρησκευτική ευλάβεια τους τύπους σε κάθε εκδήλωση και δραστηριότητά μας. Γιατί όταν υπάρχουν τύποι υπάρχει και τάξη.