Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (Miguel de Cervantes Saavedra), ήταν ο μεγαλύτερος Ισπανός συγγραφέας και ο πατέρας του μυθιστορήματος διεθνώς. Το διασημότερο μυθιστόρημά του ο Δον Κιχώτης, συγκαταλέγεται στα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες. Ένα ρεαλιστικά «μαγικό» και ηθικοκοινωνικά διδακτικό μυθιστόρημα, το οποίο αναγέννησε την Ισπανική λογοτεχνία και επηρέασε γενικότερα την Ευρωπαϊκή λογοτεχνία του 16ου αιώνα, αλλά και τους μεγαλύτερους σύγχρονους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς.
Ο Θερβάντες γεννήθηκε στο Αλκαλά ντε Ενάρες στις 29 Σεπτεμβρίου 1547, γιός ενός πρακτικού γιατρού και τα παιδικά του χρόνια χαρακτηρίστηκαν από τις συχνές μετακινήσεις της οικογένειας του στις διάφορες πόλεις που εξασκούσε το επάγγελμά του ο πατέρας του. Υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες για την εκπαίδευσή του, αν και γνωρίζουμε ότι φοίτησε κοντά στον μεγάλο ουμανιστή δάσκαλο Χουάν Λόπεθ ντε Όγιος, ο οποίος τον ξεχώρισε για την κλίση του στα γράμματα. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των λογοτεχνών της εποχής του, ο Θερβάντες δεν φοίτησε στο πανεπιστήμιο, αν και από νεαρή ηλικία εκδήλωσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την λογοτεχνία και εξελίχθηκε σε δεινό αναγνώστη λογοτεχνικών κειμένων.
Το 1569 εγκαταστάθηκε στην Ιταλία και για σύντομο χρονικό διάστημα πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως αυλάρχης στον καρδινάλιο της Ρώμης, όπου είχε την δυνατότητα να έλθει σε επαφή με την πλούσια πολιτιστική παράδοση της πόλης, την αναγεννησιακή τέχνη, αλλά και την Ιταλική λογοτεχνία. Το 1570 κατετάγη ως υπαξιωματικός στο πεζικό σώμα του Ισπανικού στρατού στη Νάπολι και το 1571 συμμετείχε με το πολεμικό πλοίο Μαρκέσα στη ναυμαχία της Ναυπάκτου, εναντίον του Οθωμανικού στόλου. Κατά την διάρκεια της μάχης τραυματίστηκε τρείς φορές με αποτέλεσμα να υποστεί μόνιμη βλάβη στο αριστερό του χέρι. Σήμερα στην Ναύπακτο υπάρχει το άγαλμα του διάσημου συγγραφέα με ανασηκωμένο το δεξί χέρι, το χέρι δηλαδή που σώθηκε στην μάχη και με το οποίο έγραψε όλα του τα έργα. Αργότερα στον πρόλογο του δευτέρου μέρους του Δον Κιχώτη περιγράφει με υπερηφάνεια την συμμετοχή του στη μάχη, την οποία χαρακτήρισε ως την πιο ένδοξη μεταξύ όσων είδαν η θα δούν οι αιώνες.
Τα τρία επόμενα χρόνια συμμετείχε στις εκστρατείες του Ισπανικού στρατού στην Κέρκυρα, στο Ναυαρίνο και στην Τύνιδα. Τον Σεπτέμβριο του 1575 κατά την διάρκεια του ταξιδίου επιστροφής του στην πατρίδα, συνελήφθη από πειρατές και έμεινε πέντε χρόνια αιχμάλωτος στο Αλγέρι. Η εμπειρία αυτή θα γεννήσει στο μέλλον δύο θεατρικά έργα «Τα κάτεργα του Αλγερίου» και «Η Ζωή στο Αλγέρι» επηρεάζοντας γενικότερα και ευρύτερα το συγγραφικό του έργο. Επιστρέφοντας στην Ισπανία όμως αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα, πριν καθιερωθεί στον χώρο της λογοτεχνίας.
Το 1585 εκδόθηκε το πρώτο του λογοτεχνικό έργο, ένα ποιμενικό μυθιστόρημα με τίτλο «Γαλάτεια», απέκτησε περιορισμένη φήμη και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον θεατρικό επιχειρηματία Γκασπάρ ντε Πόρρας για την συγγραφή δύο δραματικών έργων. Τελικά όμως δεν βρήκε καταξίωση στο θέατρο και αναζήτησε διαφορετική επαγγελματική κατεύθυνση. Εργάστηκε ως υπεύθυνος επισιτισμού και εφοδιασμού και ως φοροεισπράκτορας, αντιμετώπισε όμως κατηγορίες για καταχρήσεις που τον οδήγησαν σε φυλάκιση μέχρι τον Απρίλιο του 1598. Στον πρώτο τόμο του Δον Κιχώτη στον πρόλογο ο Θερβάντες αφήνει να εννοηθεί, πως πιθανόν συνέλαβε την ιδέα του έργου κατά την περίοδο της φυλάκισής του.
Τον Ιανουάριο του 1605 εκδόθηκε το πρώτο μέρος του σημαντικότερου έργου του «Ο Ευφάνταστος Ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσα», γνωστό περισσότερο ως «Δον Κιχώτης», που γνώρισε από την πρώτη στιγμή κατακλυσμιαία επιτυχία. Το 1613 εκδόθηκαν οι «Υποδειγματικές Νουβέλες», σειρά διηγημάτων με διδακτικό χαρακτήρα, οι οποίες γέννησαν το λογοτεχνικό είδος του διηγήματος στην Ισπανία. Τον επόμενο χρόνο εκδόθηκε το «Ταξίδι στον Παρνασσό», ένα μακροσκελές αλληγορικό ποίημα, το 1615 εκδόθηκαν οκτώ θεατρικά έργα του, γνωστά ως «Οι Οκτώ Κωμωδίες» και το δεύτερο μέρος του «Δον Κιχώτη», ολοκληρώνοντας έτσι τις περιπέτειες του αθεράπευτα ρομαντικού αν και μισότρελου Κιχώτη.
Ο «Δον Κιχώτης» δεν έκανε πλούσιο τον συγγραφέα του, καθώς τα δικαιώματα του έργου ήταν σχεδόν συμβολικά. Ο Θερβάντες πέθανε στις 22 Απριλίου του 1616, ολοκληρώνοντας κατάκοιτος στο κρεβάτι το νέο του έργο «τα πάθη του Περσίλεως και της Σιγισμούνδης», το οποίο δημοσιεύθηκε το 1617. Στις 11 Ιουνίου 2015 τα λείψανά του τάφηκαν με επίσημη τελετή σε μνημείο σε μοναστήρι της Μαδρίτης.