Ο Αμερικανός ηθοποιός Γκρέγκορι Πεκ (Eldred Gregory Peck), υπήρξε ένας από τους τελευταίους αστέρες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ και το κέρδισε μία φορά το 1962, για την συγκλονιστική του ερμηνεία στην ταινία του Ρόμπερτ Μάλιγκαν «Σκιές στην σιωπή» (To Kill a Mockingbird), υποδυόμενος τον μαχητικό δικηγόρο Άτικους Φιντς, στην διασκευή του σπουδαίου βιβλίου της Χάρπερ Λι, ο οποίος ονομάστηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, ως ο Νο 1 κινηματογραφικός ήρωας όλων των εποχών.
Στη διάρκεια της ζωής του υπηρέτησε από διάφορες θέσεις το Χόλιγουντ, ως πρόεδρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου και της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και ως μέλος του Ταμείου για την Τηλεόραση και τον Κινηματογράφο, ενώ διακρινόταν για το φιλελεύθερο πνεύμα του, έχοντας καταδικάσει ανοικτά τον Μακαρθισμό.
Ο Γκρέγκορι Πεκ γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1916, στην Λα Χόγια της Καλιφόρνιας. Παιδί χωρισμένων γονιών με δύσκολα παιδικά χρόνια, τελικά ακολούθησε την κλίση του και αφιερώθηκε στο θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Από το 1942 ξεκίνησε τις εμφανίσεις του σε πολλές θεατρικές παραγωγές, πριν αρχίσει να συμμετέχει στον κινηματογράφο σε ρόλους που τον καθιέρωσαν σαν ένα από τους πιο ελπιδοφόρους ηθοποιούς της εποχής. Η φήμη του εκτοξεύτηκε το 1944 με τον ρόλο του στην ταινία του Χόλογουντ «Σπάστε τα Δεσμά», εγκαινιάζοντας την ανοδική του πορεία για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Πανύψηλος, γοητευτικός και με αθλητική κορμοστασιά, ξεκίνησε τα βήματά του στον κινηματογράφο, ως άλλος ένας νέος και ωραίος επίδοξος σταρ, όμως η ομορφιά, η χάρη και ο μετρημένος χαρακτήρας του συνέβαλαν, ώστε να ξεχωρίσει και να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ινδάλματα του κινηματογράφου. Στην καριέρα του ταυτίστηκε με το καλό, ως ιδεώδες παράδειγμα ηθικής, ειλικρίνειας και πίστης σε τέτοιο βαθμό, που το πιστό κοινό του δεν τον αποδέχτηκε ποτέ σε κόντρα ρόλους κακού και οι λίγες απόπειρες να υποδυθεί ήρωες ¨κακούς¨ απέτυχαν.
Διακρίθηκε για τις ερμηνείες του σε ταινίες όπως «Νύχτα Αγωνίας» του Άλφρεντ Χίτσκοκ το 1945, «Μονομαχία στον Ήλιο» του Κίνγκ Βίντορ το 1946, «Συμφωνία Κυρίων» του Ηλία Καζάν το 1947, «Ατσαλένιοι αετοί» του Χένρι Κίνγκ το 1949, «Μονομαχία την αυγή» του Χένρι Κίνγκ το 1950, «Διακοπες στην Ρώμη» του Γουίλιαμ Γουάιλερ το 1953, «Μόμπι Ντικ» του Χιούστον το 1956, «Προφητεία» του Ρίτσαρντ Ντόνερ το 1976 και τόσοι άλλοι ρόλοι, τόσες διαφορετικές ερμηνείες και πάντα με την ίδια αίσθηση της ποιότητας. Το 1991 ο Σκορσέζε θα γυρίσει το ριμέικ του «Δύο γίγαντες συγκρούονται», ως «Ακρωτήρι του Φόβου» με πρωταγωνιστές τον Πεκ και τον Μίτσαμ για δεύτερη φορά. Εδώ στην Ελλάδα θα τον θυμόμαστε για το γνωστό αντιστασιακό φιλμ «τα κανόνια του Ναβαρόνε» του Τζέι Λι Τόμσον το 1961 , στο οποίο μεταξύ των κορυφαίων ηθοποιών συμμετείχε και η Ειρήνη Παπά.
Ο Γκρέγκορι Πεκ ήταν ένα από τα πρώτα κινηματογραφικά είδωλα που κατάφερε να απαλλαγεί από τον έλεγχο των πανίσχυρων στούντιο, αρνούμενος να υπογράψει αποκλειστικό συμβόλαιο με κάποιο από αυτά. Επέλεγε τις ταινίες και τους ρόλους μόνος του πολύ προσεκτικά, ώστε να μην τυποποιηθεί, διατηρώντας την δημιουργική του ανεξαρτησία και μέχρι να κερδίσει το όσκαρ ήταν ένας από τους ελάχιστους ηθοποιούς που διεκδικούσαν και έπαιρναν αμοιβή ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
Όταν δεν έπαιζε στον κινηματογράφο ο Πεκ, υποστήριζε ολόψυχα τους δημοκρατικούς υποψηφίους, αλλά και αναρίθμητους πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1969 ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον του απένειμε το Μετάλλιο της Ελευθερίας, για την ανθρωπιστική του δράση. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε πέντε παιδιά.
Στις 12 Ιουνίου 2003, σε ηλικία 87 ετών πέθανε στον ύπνο του από βροχοπνευμονία, μένοντας στην ιστορία του κινηματογράφου, ως ένας πολύ σπουδαίος ηθοποιός, ένα σύμβολο του στιλ και της κομψότητας, ένας φιλελεύθερος και ανοιχτόμυαλος άνθρωπος με φινέτσα, ένας πραγματικός gentleman.