Λένε πως οι καλοί μας τρόποι φαίνονται στη συμπεριφορά μας απέναντι σε αυτούς που δεν έχουμε ανάγκη… Μια σπουδαία φράση με βαθύ νόημα.
Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με διάφορους ανθρώπους, γνωστούς, ξένους, συνεργάτες, ανθρώπους που μας εξυπηρετούν και εξυπηρετούμε. Η ευγένεια απέναντι σε όλον τον κόσμο που συναναστρεφόμαστε πρέπει να είναι δεδομένη, ανεξάρτητα αν έχουμε να πάρουμε κάτι από κάποιον ή να δώσουμε.
Δεν κοστίζει τίποτα να είμαστε ευγενικοί!
Η καλημέρα, το ευχαριστώ, το παρακαλώ, καθώς και άλλες πολλές λέξεις είναι δωρεάν. Δεν κοστίζει τίποτα να απευθυνθείτε σε έναν άνθρωπο με χαμόγελο.
Κοπελιά! Ένα φραπέ μέτριο με γάλα…
Ο άνθρωπος που μας εξυπηρετεί π.χ. σε ένα καφέ, δεν είναι η «κοπελιά» ή ο «μεγάλε»… Δεν μιλούμε υποτιμητικά και στον ενικό σε κάποιον που η δουλειά του είναι να μας εξυπηρετήσει. Χαμογελάμε, χαιρετάμε, παραγγέλνουμε και όταν χρειαστούμε κάτι απευθυνόμαστε ως «δεσποινίς, σας παρακαλώ» ή «με συγχωρείτε, θα ήθελα…». Επειδή κάποιος μας σερβίρει δεν έγινε αυτόματα κατώτερός μας.
Η ζωή κάνει κύκλους.
Η μεγαλύτερη αρχή είναι να συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να μας συμπεριφέρονται. Και επειδή όλα στη ζωή είναι ρευστά, μπορεί σήμερα που πάμε σε διάφορα καταστήματα και μας εξυπηρετούν, να χρειαστεί να είμαστε εμείς αύριο αυτοί που θα εξυπηρετήσουν κάποιον άλλο… και είναι βέβαιο πως δε θα μας αρέσει καθόλου να έρθει κάποιος και να μας πετάξει ένα: «ψιτ μεγάλε, πιάσε ένα φραπέ»…