Ο Ερρίκος Ντυνάν (Jean Henri Dunant) ήταν Ελβετός κοινωνικός ακτιβιστής και επιχειρηματίας, που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1901 για την συνεισφορά του στην προώθηση της Παγκόσμιας Ειρήνης και στην ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού, μίας Παγκόσμιας εθελοντικής οργάνωσης που είχε σαν σκοπό να εμποδίσει και να απαλύνει την ανθρώπινη οδύνη, χωρίς θρησκευτικές ή φυλετικές διακρίσεις.
Ο Ντυνάν γεννήθηκε στις 8 Μαϊου 1828 στην Γενεύη της Ελβετίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος μίας εύπορης οικογένειας πιστών χριστιανών του Καλβινιστικού δόγματος, με σημαντική επιρροή στην τοπική κοινωνία και αξιοσημείωτο φιλανθρωπικό έργο, που τον βοήθησε να αναγνωρίσει την αξία της κοινωνικής προσφοράς. Όπως ήταν φυσικό από πολύ νέος συμμετείχε σε ένα σύλλογο μελέτης της Βίβλου, που βοηθούσε επιπλέον οικονομικά τους φτωχούς αποφυλακισμένους. Το 1852 ίδρυσε το Ελβετικό παράρτημα της Χριστανικής Αδελφότητας Νέων (ΧΑΝ, UMCA) και τρία χρόνια αργότερα έλαβε μέρος στην ίδρυση της Διεθνούς ΧΑΝ στο Παρίσι.
Επαγγελματικά ο Ντυνάν στην Γενεύη εργάστηκε αρχικά σε μία Τράπεζα, το 1853 όμως ξεκίνησε να δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στην Αλγερία, που βρισκόταν τότε υπό Γαλλική κατοχή. Λόγω όμως των εμποδίων που του έβαζαν οι αποικιακές αρχές στα επιχειρηματικά του σχέδια, αποφάσισε να απευθυνθεί προσωπικά στο αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄, ο οποίος εκείνη την εποχή ως αρχηγός του γαλλικού στρατού μαχόταν στο πλευρό των Ιταλών εναντίον των Αυστριακών, που κατείχαν μεγάλο μέρος της Βόρειας Ιταλίας.
Έτσι ο Ντυνάν έφτασε στο Σολφερίνο και έγινε αυτόπτης μάρτυς της ομώνυμης πολύνεκρης μάχης στις 24 Ιουνίου του 1859, που στοίχησε την ζωή σε περίπου 40000 χιλιάδες στρατιώτες και των δύο πλευρών. Με την εμπειρία του από το παρελθόν , οργάνωσε υπηρεσίες πρώτων βοηθειών για όλους τους τραυματίες και φρόντισε για την νοσηλεία τους. Επιστρέφοντας στην Γενεύη, έγραψε ένα βιβλίο το «Μία ανάμνηση από το Σολφερίνο» και πρότεινε να δημιουργηθούν σε όλες τις χώρες εθελοντικές οργανώσεις περίθαλψης, με σκοπό την ανακούφιση του πόνου στον πόλεμο και στην ειρήνη, χωρίς καμία διάκριση. Πρότεινε επίσης μία Διεθνή Συμφωνία, που θα κάλυπτε τους τραυματίες πολέμου, η οποία υπογράφηκε στην Γενεύη στις 22 Αυγούστου 1864, ως «Συνθήκη της Γενεύης», έγινε δεκτή απο 36 κράτη και έτσι ιδρύθηκε ο Ερυθρός Σταυρός και σχηματίστηκαν οι πρώτες εθνικές οργανώσεις.
Η Συνθήκη εξασφάλιζε την λειτουργία στρατιωτικών νοσοκομείων και ασθενοφόρων σε ουδέτερες ζώνες, την μη φιλοπόλεμη διάθεση αυτών που περιέθαλπαν τραυματίες κάθε εθνικότητας, την επιστροφή των αιχμαλώτων στην χώρα τους και την σημαία που ο Ερυθρός Σταυρός θα χρησιμοποιούσε, την λευκή με τον κόκκινο σταυρό, που θα υποδήλωνε την ουδετερότητα των ασθενοφόρων, των νοσοκομείων και των κέντρων εκκένωσης στις εμπόλεμες ζώνες.
Το 1867 τον βρίσκει χρεωκοπημένο, καθώς είχε επενδύσει όλα του τα χρήματα στον φιλανθρωπικό του αγώνα και για τα επόμενα είκοσι χρόνια έζησε μέσα στην φτώχεια, μέχρι που η Αυτοκράτειρα της Γαλλίας Eugenie, τον κάλεσε στο παλάτι ως σύμβουλο για την επέκταση της συνθήκης της Γενεύης. Ο Ντυνάν έγινε επίτιμο μέλος του Ερυθρού Σταυρού στην Αυστρία, την Ολλανδία, την Σουηδία, την Πρωσία και την Ισπανία και το 1901 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης.
Ο Ερρίκος Ντυνάν ένας άνθρωπος που έλαμψε με την μεγαλοψυχία του, την μαγνητική του επιρροή και την συναισθηματική του επικοινωνία, πέθανε στο Χάιντεν της Ελβετίας στις 30 Οκτωβρίου 1910 σε ηλικία 82 ετών και δεκάδες νοσοκομεία, θεραπευτήρια, ινστιτούτα και οργανισμοί φέρουν σήμερα το όνομά του.