Ο Δημήτρης Χόρν ο αριστοκρατικός, χαρισματικός και γοητευτικός ηθοποιός, ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην Ελληνική θεατρική ιστορία, άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στο σανίδι και στο πανί. Γεννήθηκε έζησε και πέθανε στα σπλάχνα του θεάτρου, στο σανίδι, στα παρασκήνια, στο χειροκρότημα και στο φως, που σημάδεψε την πορεία του και την ζωή του.
Ο Χόρν γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 στην Αθήνα. Ο πατέρας του Παντελής με αυστριακή καταγωγή, ήταν στρατιωτικός και πολύ γνωστός θεατρικός συγγραφέας, οπότε ο μικρός Δημήτρης μεγάλωσε σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον, με νονά την Κυβέλη και δίπλα στην Μαρίκα Κοτοπούλη που ήταν στενή φίλη της οικογένειας. Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο έγινε μωρό ακόμη στην αγκαλιά της νονάς του στο θεατρικό «γειτόνισσες». Ακολούθησε η εμφάνισή του σε ηλικία τεσσάρων ετών στο έργο «Νόρα» του Ίψεν, πάλι με την νονά του και σε ηλικία 14 ετών στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο Πάρκ στην παράσταση «Μαμά Κολιμπρί» του Μπατάιγ. Αυτή η εμφάνισή του, όπως λέει και ο ίδιος, ενίσχυσε αφάνταστα την διάθεση που ήδη είχε αρχίσει να έχει αναφορικά με το θέατρο, καθώς θα του έμενε αξέχαστη αυτή η πρώτη του επικοινωνία από την σκηνή με το κοινό. Έτσι το 1937 εισήχθη στην σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη «Οι Μοιραίοι».
Στην διάρκεια της λαμπρής του καριέρας ο Δημήτρης Χόρν, αφιερώθηκε περισσότερο στο θέατρο, όπου έδωσε και την ψυχή του πάνω στο σανίδι και είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα που πέρασαν απο την Ελληνική θεατρική σκηνή και να παίξει σε μερικά από τα σπουδαιότερα έργα που γράφτηκαν ποτέ. Με τον Θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη εμφανίστηκε ως πρωταγωνιστής στα έργα «Ο πρωτευουσιάνος», «Αλάτι και Πιπέρι», «Η Κυρία με τις καμέλιες» και «Σύζυγοι με δοκιμή» με τον Θίασο της Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με την Μαίρη Αρώνη και αργότερα με την Βάσω Μανωλίδου, μεγάλες πρωταγωνίστριες της εποχής. Το 1945 συνεργάστηκε με τον Θίασο Μελίνας Μερκούρη, Νίκου Χατζίσκου στο έργο «το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» και αμέσως μετά επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο.
Έχοντας ζήσει με υποτροφία ενός έτους του Βρετανικού Ινστιτούτου πρώτα στην Αγγλία και μετά στην Αμερική, επιστρέφει και συγκροτεί θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη, με την οποία δημιουργούν δικό τους θίασο και γράφουν μία από τις πιο αστραφτερές σελίδες στην υποκριτική τέχνη. Μαζί επίσης πρωταγωνιστούν σε ταινίες του κινηματογράφου, οι οποίες άφησαν εποχή, «Κυριακάτικο Ξύπνημα» το 1954, «Κάλπικη Λίρα» το 1955 και το «Κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη το 1956. Με τη Λαμπέτη θα ζήσουν ένα φλογερό ειδύλλιο που θα κρατήσει επτά χρόνια. Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1959 και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι.
Μεγάλη ήταν η συμβολή του Δημήτρη Χόρν και στον Κινηματογράφο. Αν και πρωταγωνίστησε μόλις σε δέκα ταινίες, έβαλε όμως την σφραγίδα της επιτυχίας, από την ερμηνεία του ρόλου που ενσάρκωνε, στις ταινίες «Φωνή της Καρδιάς» δίπλα στον Βεάκη, «Ο μεθύστακας» δίπλα στον Ορέστη Μακρή , «Μία ζωή την έχουμε» το 1961 με την οποία κερδίζει το βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και τέλος το 1962 παίρνει μέρος στην ταινία «Η Αθήνα την νύχτα» και στο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του Μηνά Χρηστίδη ως αφηγητής «Η παράσταση τελείωσε».
Έντονη επίσης ήταν και η ραδιοφωνική παρουσία του. Εκτός από τις μαγνητοφωνίσεις δεκάδων θεατρικών έργων, είχε ξεχωρίσει στα εβδομαδιαία πεντάλεπτα που έγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης, όπου διάβαζε με ιδιαίτερο κέφι και την φινέτσα που τον διέκρινε φανταστικά γράμματα ακροατών στην εκπομπή «Ο Ταχυδρόμος έφτασε». Διετέλεσε επίσης Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974-1975, καθώς υπήρξε στενότατος φίλος του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώ τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α΄.
Η τελευταία του θεατρική παράσταση ήταν το 1984 στο έργο «Αρχιμάστορας Σόλνες» του Ίψεν, ενώ η τελευταία του εμφάνιση ήταν το 1993 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σαν αφηγητής στο παραμύθι του Σεργκέι Προκόφιεφ «Ο Πέτρος και Ο Λύκος». Στις 16 Ιανουαρίου 1998 ο Δημήτρης Χόρν πεθαίνει ύστερα από τετραετή μάχη με την νόσο Αλτσχάιμερ και το 2000 καθιερώνεται το βραβείο «Δημήτρης Χόρν», το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς, γιατί όσα χρόνια και να έχουν περάσει, η λάμψη του συνεχίζει να θυμίζει σε όλους μας, πως… Ηθοποιός σημαίνει φως…