Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (Leonardo di ser Piero da Vinci) θεωρείται η αρχέτυπη μορφή του Αναγεννησιακού καλλιτέχνη, πολυπράγμων και ιδιοφυία. Πίστευε στην ολότητα των επιστημών, όπου κανένα κομμάτι της δεν μπορούσε να υπάρξει ή να μελετηθεί χωρίς το άλλο. Γι’ αυτό και ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική, την ζωγραφική, γλυπτική, μουσική, ανατομία, γεωμετρία, αστρονομία, βοτανική, ιστορία, χαρτογραφία και παλαιοντολογία με σημαντικές εφευρέσεις και ανεκτίμητη συμβολή στην επιστήμη. Ιδιαίτερα γνωστός για την μυστηριώδη «Μόνα Λίζα» και το διάσημο «Μυστικό Δείπνο», ο Ντα Βίντσι ήταν αντικείμενο μελέτης ακόμα και του διάσημου ψυχοθεραπευτή Σίγκμουντ Φρόιντ.

Γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1452 στην περιοχή Αντσιάνο κοντά στο Βίντσι της Ιταλίας, ήταν νόθο παιδί ενός συμβολαιογράφου και μεγάλωσε υπό την επιμέλεια του πατέρα του. Την βασική του εκπαίδευση την έλαβε στο σπίτι, ενώ έμαθε μόνος του λατινικά και έδειξε πολύ νωρίς την κλίση του προς την ζωγραφική, την ιδιαίτερη δεξιοτεχνία του στο λαούτο και τα εντυπωσιακά του σχέδια στο χαρτί.

Στα δεκατέσσερα του χρόνια ο πατέρας του τον στέλνει στην Φλωρεντία, στο εργαστήριο του γνωστού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο, όπου αρχικά ασχολήθηκε με την γλυπτική αλλά και την ζωγραφική και μέσα σε έξι χρόνια έγινε και ο ίδιος δάσκαλος και μέλος της συντεχνίας ζωγράφων «Ένωση Ζωγράφων Αγίου Λουκά». «Η Παναγία με το Γαρύφαλλο» θεωρείται ο πρώτος ανεξάρτητος πίνακας που ζωγράφισε ο Ντα Βίντσι, με έμφαση στις λεπτομέρειες και εμφανείς επιρροές απο την Φλαμανδική Σχολή. Η επιρροή αυτή φάνηκε πιο έντονα στο επόμενο έργο του «Προσωπογραφία της Ginerva de Benci», που είναι το πρώτο του έργο που δεν έχει θρησκευτικό θέμα.

Ο Λεονάρντο ήταν αμφίχειρας και είχε πάθος με την συγγραφή. Κρατούσε συνεχώς σημειώσεις, λίστες των έργων του, παρατηρήσεις του φυσικού περιβάλλοντος και γενικά σημειώσεις ακόμα και επάνω στα ίδια τα έργα του. Έγραφε με έναν περίεργο τρόπο απο δεξιά προς αριστερά, με ¨κατοπτρική γραφή¨ και πολλές φορές με αναγραμματισμούς. Φοβόταν ότι, αν διάβαζε κάποιος τις σημειώσεις του, θα τις θεωρούσε αιρετικές και ίσως έκλεβε και διέδιδε τις ιδέες του. ¨Μην επιτρέπετε σε κανέναν που δεν είναι Μαθηματικός να διαβάζει τα στοιχεία της έρευνας μου¨ έγραφε.

Το 1480 έφυγε απο το εργαστήριο του Βερόκιο και το 1482 εγκατέλειψε την Φλωρεντία για να ζήσει στο Μιλάνο. Εκεί ζωγράφισε το έργο του «Η Παναγία των Βράχων», αφιερωμένο στην γιορτή της άμωμης σύλληψης, έργο το οποίο σηματοδότησε την πορεία του σαν ζωγράφο της εποχής εκείνης. Μέχρι το 1490 όμως, με την φαντασία του να οργιάζει, ασχολήθηκε περισσότερο με τις προχωρημένες μελέτες και  τον σχεδιασμό πολεμικών μηχανών, όπλων και αρμάτων.

Ως ανήσυχο πνεύμα  και ακούραστος μελετητής, τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε σχολαστικά με την επιστήμη. Όλες οι μελέτες του ξεπερνούσαν κατά πολύ τις τεχνικές δυνατότητες της εποχής του. Παρατηρούσε την φύση, μελέτησε την αεροδυναμική, τα ηχητικά κύματα, την αρχιτεκτονική πόλεων και κυρίως  το ανθρώπινο σώμα, εξετάζοντας πτώματα. Χαρακτηριστικό είναι το διάσημο σχέδιο του «Ο Άνθρωπος του Βιρτούβιου», που απεικονίζει έναν άνθρωπο σε δύο θέσεις, επιδεικνύοντας την συμμετρία του ανθρώπινου σώματος και το ανολοκλήρωτο βιβλίο του «περί της ανθρώπινης μορφής» που έγραψε το 1489.

Το 1495 έπειτα από παραγγελία του Λουδοβίκου Σφόρτσα ηγεμόνα της πόλης, ζωγράφισε την τοιχογραφία «Μυστικός Δείπνος» με τέμπερα πάνω σε τοίχο με ασβεστοκονίαμα στο μοναστήρι Σάντα Μαρία ντελλε Γκράτσιε, το διάσημο έργο του που το συνοδεύουν διαφορετικές ερμηνείες και συμβολισμοί. Χαρακτηριστικό έργο της ίδιας εποχής είναι και το «Η Κυρία με την Ερμίνα», με το οποίο καθιερώθηκε και ως προσωπογράφος.

Τα επόμενα χρόνια ο Ντα Βίντσι πηγαίνει αρχικά στην Βενετία ως στρατιωτικός σύμβουλος του Καίσαρα Βοργία, σχεδιάζοντας στρατιωτικούς χάρτες, επιβλέποντας οχυρωματικά έργα και φροντίζοντας για το αμυντικό σύστημα των στρατευμάτων του. Το 1503 επιστρέφει στην Φλωρεντία όπου ξεκινά την σύνθεση της διάσημης  για την αινιγματική έκφραση του προσώπου της, την ζωντάνια και την αίσθηση της κίνησης «Μόνα Λίζα», ελαιογραφίας σε ξύλο λεύκης, που ολοκλήρωσε τελικά το 1519 λίγο πριν πεθάνει. Το 1513 πηγαίνει στην Ρώμη και ανακαλύπτοντας την τεχνική του ¨σφουμάτο¨ θα δώσει το πιο χαρακτηριστικό του έργο «Ο Άγιος Ιωάννης Ο Βαπτιστής», μία μορφή που αναδύεται από το μαύρο φόντο και μοιάζει σαν να έχει σμιλευτεί από το φως.

Το 1516 ο βασιλιάς της Γαλλίας Φραγκίσκος ο Α΄ τον προσκάλεσε να εγκατασταθεί στο παλάτι στην Αμπουάζ, όπου εγκατέστησε το εργαστήριό του, για να μελετήσει τις νέες ζωγραφικές τεχνικές, παρόλο που δεν σώζεται κανένα έργο του από εκείνη την περίοδο. Καταπιάστηκε περισσότερο με την οργάνωση των σημειώσεών του και την αρχιτεκτονική. Στο Κλου της Γαλλίας ο Λεονάρντο ντα Βίντσι πεθαίνει στις 2 Μαίου του 1519 και ενταφιάζεται σύμφωνα με προσωπική του επιθυμία, στην εκκλησία Saint Florentine στην Αμπουάζ. Σε επιγραφή που διασώζεται μέχρι σήμερα αναγράφεται στην αυλή αυτής της εκκλησίας, ετάφη ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ευγενής, μηχανικός και αρχιτέκτονας του βασιλιά, ειδήμων της μηχανικής και επισημος ζωγράφος του Δούκα του Μιλάνου…