Ο ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος Γεώργιος Δροσίνης υπήρξε απλός, ταπεινός, γεμάτος καλοσύνη και αγαθότητα. Γεννήθηκε σε ένα αρχοντικό της Πλάκας στις 9 Δεκεμβρίου 1859, αν και η καταγωγή του ήταν από το Μεσολόγγι. Φοίτησε στην Νομική Σχολή και κρυφά μετεγγράφηκε στην Φιλοσοφική Σχολή κατά σύσταση του Νικολάου Πολίτη. Το 1885 πήγε στη Γερμανία, στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και το 1888 επέστρεψε για να αναλάβει την διεύθυνση του περιοδικού Εστία.
Τις πρώτες φιλολογικές του δοκιμές τις υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Αράχνη». Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Μη χάνεσαι» και «Ραμπαγάς». Εξέδωσε μόνος του τα περιοδικά «Εθνική Αγωγή», «Μελέτη» και «Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος».
Ως Διευθυντής Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας πρωτοστάτησε στην σύνταξη του «Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσης» και δημιούργησε γραφείο Σχολικής Υγιεινής. Υπήρξε επίσης η ψυχή του «Συλλόγου προς διάδοση Ωφελίμων Βιβλίων» και το 1909 με δικές του ενέργειες ιδρύθηκε η «Σεβαστοπούλειος Εργατική Σχολή» και ο Οίκος των Τυφλών. Το 1926 έγινε Ακαδημαϊκός.
Το Μουσείο Δροσίνη
Η ποίηση του Δροσίνη είναι απλή, σαφής, μια ποίηση χαμηλού τόνου που εγκαινίασε μια νέα φιλολογική στροφή. Το ποιητικό του ξεκίνημα ήταν μια προσφορά προς τον δημοτικό νατουραλισμό σε μια γλώσσα όμως αμιγώς συντηρητική απαλλαγμένη από τις ακρότητες του δημοτικισμού του Ψυχάρη. Η ποίηση του ήταν αφηγηματική. Ανέστησε εικόνες της υπαίθριας ζωής, ύμνησε την ομορφιά και την φύση, τραγούδησε τον έρωτα. Ήταν μια φυσιολατρική ποίηση καθόλου συμπτωματική, χωρίς μεγάλα δράματα και έντονους θρήνους.
Από τα έργα του ξεχωρίζουν οι ποιητικές συλλογές «Ιστοί Αράχνης», «Ειδύλλια», «Γαλήνη», «Φωτερά Σκοτάδια» για τα οποία δέχτηκε ευμενή σχόλια από τον Παλαμά, «Πύρινη Ρομφαία», «Το Μοιρολόγι της Όμορφης» που όταν το διάβασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος του έγραψε από την Χαλέπα για να τον ευχαριστήσει, καθώς και τα πεζογραφήματά του «Διηγήματα και Αναμνήσεις», «Αμαρυλλίς», «Διηγήματα των Αγρών και των Πόλεων», «Έρση» ένα ερωτικό μυθιστόρημα κατά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, «Σκόρπια Φύλλα της Ζωής μου» και τέλος άφησε ανέκδοτη μια ποιητική συλλογή «Ανθισμένες Μυγδαλιές».
Ο Δροσίνης πέθανε σε ηλικία 92 χρονών, τον Ιανουάριο του 1951 στο σπίτι του την έπαυλη Αμαρυλλίδα στην Κηφισιά, που σήμερα ανήκει στον Δήμο Κηφισιάς και στεγάζει την Δημοτική Βιβλιοθήκη από το 1991 και το Μουσείο Δροσίνη από το 1997.