Ο Άντονι Κουίν υπήρξε ένας μεγάλος Αμερικανός ηθοποιός, που για μας τους Έλληνες και όχι μόνο, είναι ταυτισμένος με τον διασημότερο ρόλο του, τον Ζορμπά από την ομώνυμη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη « Αλέξης Ζορμπάς», βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη ¨Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά¨.

Γεννήθηκε στην πόλη Τσιουάουα του Μεξικού στις 21 Απριλίου του 1915 από νεαρούς επαναστάτες γονείς, συντρόφους του Παντσο Βίλα και μεγάλωσε στο Λος Άντζελες. «Αυτός ήταν δύσκολος καιρός, ήδη από την αρχή της ζωής μου, με ένα όνομα σαν το Κουίν, δεν με αποδεχόταν η Μεξικάνικη κοινότητα και ως Μεξικανός δεν ήμουν αρεστός στους Αμερικανούς. Κι έτσι αποφάσισα πως οι καταγωγές είναι κατάρα. Έγινα λοιπόν πολίτης του κόσμου. Η υποκριτική έγινε η εθνικότητά μου» είπε σε μία συνέντευξη του το 1981.

Πολυπράγμων και πολυτάλαντος, επιδόθηκε στη ζωγραφική και το σχέδιο με την ίδια ευκολία που έπαιζε σαξόφωνο και έφτιαχνε δικές του μπάντες, οργώνοντας τις μουσικές σκηνές του Λος Άντζελες, μέχρι που αγάπησε την υποκριτική και σε ηλικία 21 ετών ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία με τις ταινίες «Λόγια» και «Γαλαξίας». Στην συνέχεια ασχολήθηκε με το θέατρο και γνώρισε την επιτυχία με την ερμηνεία του στο έργο «Λεωφορείον ο πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς.

Ο ρόλος που τον καθιέρωσε στον κινηματογράφο και του εξασφάλισε το πρώτο του Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου, ήταν στο «Βίβα Ζαπάτα» το 1952 δίπλα στον Μάρλον Μπράντο. Ακολούθησαν οι ρόλοι που ερμήνευσε  σε Ευρωπαικές πλέον παραγωγές, καθώς είχε ήδη μετακομίσει στην Ιταλία, με αποκορύφωμα την συμμετοχή του στο αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι «Ο Δρόμος» το 1954, που άνοιξε με το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας τον δρόμο του παγκόσμιου κινηματογράφου σε όλους τους συντελεστές του. Ακολουθεί η ερμηνεία του στην ταινία  για την ζωή του ζωγράφου Πολ Γκογκέν «Πάθος για Ζωή» το 1956, η οποία του εξασφαλίζει το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του, ο ρόλος του ως Κουασιμόδου στην «Παναγία των Παρισίων» το 1957, το 1959 θα παίξει τον φοβερό Εσκιμώο στο «Savage Innocents», τον Έλληνα αντιστασιακό το 1961 στα «Κανόνια του Ναβαρόνε» και τον βεδουίνο στον «Λώρενς της Αραβίας» το 1962.

Ο ρόλος του στην ταινία «Zorba the Greek» το 1964 θα του σφραγίσει, όπως δήλωνε και ο ίδιος την κινηματογραφική και την πραγματική του ζωή, καθώς θα επηρεαστεί για πάντα από τον ελληνικό τρόπο ζωής… ¨Το αστείο είναι, ότι από τους πιο αγαπημένους μου ρόλους από όλες τις ταινίες που έπαιξα, ήταν ο Ζομπάς ο Έλληνας και νομίζω πως έγινα κάπως σαν αυτόν, από την στιγμή που τον έπαιξα¨…

Γι’ αυτόν τον λόγο θα ερμηνεύσει αργότερα τον ρόλο του Ωνάση στον κινηματογράφο, στην ταινία «Ο Έλληνας Μεγιστάνας» το 1978 και  στην τηλεόραση «Onassis, the Richest Man in the World» το 1988.

Από την δεκαετία του 70΄ άρχισε να παίζει σε μικρές και αμφιβόλου ποιότητας αμερικανικές παραγωγές, ενώ ήταν πάντα ακτιβιστής για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και ενεργός πολιτικά. Οπως αναρωτιόταν συχνά ¨Πώς μπορεί να είναι ένας ηθοποιός αληθινός, αν δεν ακούει τα προβλήματα του κόσμου γύρω του¨

Την δεκαετία του 90΄ έκανε μερικές τηλεταινίες για την αμερικανική τηλεόραση και τελικά στράφηκε δυναμικά στην παλιά του αγάπη την ζωγραφική χαρακτηρίζοντας το μεταμοντέρνο ζωγραφικό του ύφος ¨μεξικάνικη αφηρημένη τέχνη¨, καθώς και στην γλυπτική και πήρε μέρος σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ο Άντονι Κουίν, ένα από τα παγκόσμια είδωλα της κινηματογραφικής βιομηχανίας και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα του σινεμά, με 150 ταινίες στο ενεργητικό του, πέθανε στις 3 Ιουνίου 2001 σε ηλικία 86 ετών από πνευμονία στην Βοστώνη της Μασαχουσέτης,  έχοντα στο πλευρό του την τρίτη του σύζυγο και τα δώδεκα νόμιμα και μη παιδιά του, καθώς σε όλη του την ζωή υπήρξε ένας μεγάλος καρδιοκατακτητής.